tag:blogger.com,1999:blog-18210334.post116924522610173425..comments2023-08-23T07:48:02.849-03:00Comments on Fios invisibles: Natureza /1torredebabelhttp://www.blogger.com/profile/10859702839230155788noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169733336920162422007-01-25T10:55:00.000-03:002007-01-25T10:55:00.000-03:00Benvida Raíña Vermella! que blog tan pero tan inte...Benvida Raíña Vermella! que blog tan pero tan interesante que tes! sen dúbida, andarei por aí moitas veces. Grazas F. Miguez, tamén asisto a esa triste paradoxa da que falas. De feito, Bos Aires asiste nestes momentos a un deses chamados "boom inmobiliario" fronte ao que so uns poucos ficamos tristes e abrumados. Grazas Torreira! xa quixera eu que as miñas verbas foran o efectivas que son as tuas para levar aos lectores a mundos novos e oníricos. <BR/>Graciñas Mario polo teu comentario urbano ;-) Eu tiven moitos anos de cementomanía tamén e, coma contaba no artigo, foi coa chegada do meu fillo que a natureza se me fixo protagonista e necesaria. Dende logo, as conexións son doadas de facer, digo eu...<BR/>Txari! qué ledicia atoparte!! e canta verdade no que dis: esas plantas que temos na casa son fonte de vida e de enerxía. Tamén unha ledicia atopar aO Raposo, benvido! Graciñas Ra e graciñas Sr. Nohara! tamén eu son unha labrega bastante desastrosa, pero o que importa non son os froitos senón a terapia, coma dis... <BR/>Benquerida Clara Flor, tes aí unha alfaia! Qué lista, qué sensible, qué atenta ao mundo no que vive... xa o decia eu antes: ningún froito cae moi lonxe da árbore. Apertísimas a todos vos e moitísimas grazas de novo e sempre!!torredebabelhttps://www.blogger.com/profile/10859702839230155788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169679762918976672007-01-24T20:02:00.000-03:002007-01-24T20:02:00.000-03:00Non concibo a miña vida sen prantas. Na casa temos...Non concibo a miña vida sen prantas. Na casa temos horta e xardín e, aínda que os meus cultivos (hortícolas e ornamentais) me saen máis mal ca ben, cada día que pasa desfruto máis con eles. Para min supoñen unha terapia. Oxalá a xente fose tan agradecida coma as prantas.Asimè Trikohttps://www.blogger.com/profile/10065945571660557804noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169676698397780632007-01-24T19:11:00.000-03:002007-01-24T19:11:00.000-03:00Me ha encantado.bicosMe ha encantado.<BR/>bicosRahttps://www.blogger.com/profile/03859535102028826536noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169592697796008902007-01-23T19:51:00.000-03:002007-01-23T19:51:00.000-03:00Onte esta Heidi galega de 3 anos preguntoume: "nai...Onte esta Heidi galega de 3 anos preguntoume: "nai, rematou o inverno, é que as árbores de Bruxelas, non teñen roupa". Ameaza xa a neve, asi que nestes dias vai ver árbores vestidas de xeo.Clara Florhttps://www.blogger.com/profile/17672442743807100091noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169588724777455592007-01-23T18:45:00.000-03:002007-01-23T18:45:00.000-03:00Fermoso post e o final aínda mellor. Unha aperta.Fermoso post e o final aínda mellor. Unha aperta.Raposohttps://www.blogger.com/profile/12947432100292264750noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169566436532621052007-01-23T12:33:00.000-03:002007-01-23T12:33:00.000-03:00o verde é vida, un anaco verde na casa é um punto ...o verde é vida, un anaco verde na casa é um punto de vida, pero nom podes negarlhe uma escapadinha de cando em vess á realidade verde....TXARIhttps://www.blogger.com/profile/07717226029428890592noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169536513813492872007-01-23T04:15:00.000-03:002007-01-23T04:15:00.000-03:00O que tira tira moito, sobretodo aos que gostades ...O que tira tira moito, sobretodo aos que gostades de andar entre árbores e hortalizas. Eu sendo un animal esencialmente urbano (ou de vila grande) é algo que nunca darei entendido de todo.Mariohttps://www.blogger.com/profile/05629294182355297506noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169503644449381302007-01-22T19:07:00.000-03:002007-01-22T19:07:00.000-03:00NINGÚN FROITO CAE MOI LONXE DA ARBORE E NINGUN ART...NINGÚN FROITO CAE MOI LONXE DA ARBORE E NINGUN ARTIGO TEU CHÉGANOS A INDIXESTAR BABEL.<BR/>CONTINUA A EMPRESTAR VERBASTorreirahttps://www.blogger.com/profile/05373470310632176588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169488444578272842007-01-22T14:54:00.000-03:002007-01-22T14:54:00.000-03:00É unha paradoxa que levo observando dende hai temp...É unha paradoxa que levo observando dende hai tempo. Estamos a construír un mundo de formigón, autoestradas, centros comercias, rañaceos... e despois, descubro polo fondo dos anuncios da televisión que, o que de verdade nos gusta é a herba, o verde, o natural. E resulta que é verdade, que non só o os románticos queremos natureza, pero a aposta maioritaria sigue a ser polas excavadoras e o cemento.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169480609862451882007-01-22T12:43:00.000-03:002007-01-22T12:43:00.000-03:00Saúdos! Coñecín este blog a través da Illa de Goré...Saúdos! Coñecín este blog a través da Illa de Gorée e coido que regresarei a miúdo, é un lugar moi agradable... como a copa duha árbore, así de acolledor...A Raíña Vermellahttps://www.blogger.com/profile/10106094366824713493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169475557332430492007-01-22T11:19:00.000-03:002007-01-22T11:19:00.000-03:00Qué fermoso, SurOeste, isa idea da labrega urbana....Qué fermoso, SurOeste, isa idea da labrega urbana. Dalgún xeito, todos somos os que somos e tamén os que non queríamos ser. E tes toda a razón, a esperanza é unha semente forte. Grazas FraVernero, o que contas fai mais forte a miña idea de volver á vida na forma dunha arbore, milenaria e testemuña de séculos e homes. Grazas Homesdepedra, tamén eu visito o teu recuncho e o fago moitas veces polo ben que paso aí. Qué sorte que sexa recíproco! Moucho branco ti es un moucho con moitas arbores pero tamén con moito sentido do humor e da ironía! Graciñas por vir de visita! Mr Tichborne qué ledicia atopar as tuas verbas por acá! A diáspora -como dis- fai que esteamos mais lonxe e tamén máis preto. Cousas da identidade galega, verdade? Tes toda a razón, Seoman: o lume mata o espirito galego. Cada arbore que morre a mans do lume, deixa á terra máis baleira, menos verde, menos galega. <BR/>Benquerida Moralla, graciñas por estas visitas fermosas e eses bordados de palabras que deixas. Árbores e flores que cheguen ás estrelas é o que quero!!!! Apertas a todos. Moitísimas grazas pola vosa imaxinación, polo voso tempo e pola fermosura das vosas verbas!torredebabelhttps://www.blogger.com/profile/10859702839230155788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169465895195505752007-01-22T08:38:00.000-03:002007-01-22T08:38:00.000-03:00Que lindo. Co tempo, terás árbores e flores que ch...Que lindo. Co tempo, terás árbores e flores que cheguen ás estrelas!<BR/>Un bico ensoñador<BR/>MORALLA :-)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169462075798361252007-01-22T07:34:00.000-03:002007-01-22T07:34:00.000-03:00Na nosa terra chea de arbores ese sentimentos non ...Na nosa terra chea de arbores ese sentimentos non son tan normais dado que por pouco que te movas atopas unha arbore cerca. Lastima que o lume fixo que non existan tantos. <BR/>Os soños hai que perseguilos, atopao e disfrutaoSeomanhttps://www.blogger.com/profile/09027434975930349016noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169406032372883102007-01-21T16:00:00.000-03:002007-01-21T16:00:00.000-03:00As nosas árbores agroman lonxe unhas das outras, p...As nosas árbores agroman lonxe unhas das outras, pero baixoterra as súas raigames tócanse, entrecrúzanse. Un bico.Mr Tichbornehttps://www.blogger.com/profile/12509436915566404809noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169404446411455232007-01-21T15:34:00.000-03:002007-01-21T15:34:00.000-03:00bueno,eu son un moucho, que che vou contar das árb...bueno,eu son un moucho, que che vou contar das árbores, :)<BR/><BR/>un saúdo.moucho brancohttps://www.blogger.com/profile/05528993124349385194noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169366183954508172007-01-21T04:56:00.000-03:002007-01-21T04:56:00.000-03:00É unha verdadeira ledicia poder ler as tuas verbas...É unha verdadeira ledicia poder ler as tuas verbas , cousa que fago moi amiudo .<BR/>Parabens.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169318189297472642007-01-20T15:36:00.000-03:002007-01-20T15:36:00.000-03:00A vida vexetal ten un aquel de pureza... máxime ca...A vida vexetal ten un aquel de pureza... máxime cando moita dela non se adica a devorar a outros seres vivos desenvolvidos, coma facemos os animais...<BR/><BR/>As arquitecturas imposíbeis e tupidas do mundo vexetal... pensamos nos bosques perdidos cando os esquíos percorrían, segundo a lenda, cabo a cabo da península ibérica... Árbores vellas e sabias, cunha corte eterna ao seu redor a imitación das veas de mineral...<BR/>Unha aperta!FraVernerohttps://www.blogger.com/profile/18122772111722814555noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-18210334.post-1169298840991938632007-01-20T10:14:00.000-03:002007-01-20T10:14:00.000-03:00O que sementa sempre ten...polo menos esperanza. U...O que sementa sempre ten...polo menos esperanza. Un abrazo, nosa labrega urbana.SurOestehttps://www.blogger.com/profile/07319914851638393068noreply@blogger.com