Fíos invisibles

Xulia medra as veces en Bruxelas e as veces en Vigo. Santiago crece en Bos Aires. Xulia estase despedindo dos dous anos para facer o luns os tres, mentres que Santiago non sabe que esta fin de semana quedanlle ainda dous meses para chegar aos dous anos. Xulia fala galego e francés. Ou as duas linguas xuntas. "Bolborettes", dí. Santiago está aprendendo a falar e as poucas palabras que dí son en castelán. Sen embargo, cando alguén pregunta o seu nome, el sonrí e responde: "Iagoooo". E ten un sorriso fermoso e auténtico como o de Xulia. Fai un tempo, unha amiga regaloulle a Santiago un libro dos Bolechas. A él gústanlle moito os libros e cando mira ese, pon o dedo sobre o can Chispa e di: "Bababau". Logo pasa ao bebé da familia e dí: "Tatá". E como o nome de Pili e Loli non é capaz de decilos, pousa o dedo sobre eses debuxos cando alguén os lee. En Bruxelas ou en Vigo, Xulia pide un conto cada noite. As bandas deseñadas de Mafalda aínda non llas leen porque falan dun mundo que chegaralle o tempo para coñecer. Pero sabe ben que é a nena mais famosa da Arxentina porque se lle parece moito e porque ten unha boneca coa que durme ás veces. Por iso, cando chega o momento da historia que a levará á terra dos soños, Mafalda deixa o lugar a unha princesa oriental contada en castelán pola autora María Elena Walsh, un clásico na quinta provincia, nun libro que lle foi regalado dende Bos Aires. Fíos invisibles entre a Mafalda galega que vive en Bruxelas e o Bolechas arxentino. Fíos invisibles entre os galegos do mundo. Gústanme moito estes fíos invisibles.
adicado á admirada Anita