Transplantados /1

É como di un amigo: a xente que emigrou dende Galiza a este recuncho austral do mundo fixo da Arxentina unha nova versión da súa vida galega. Transplantouse, coas raices e todo. Eu non son quen de facelo tan ben coma él, pero engado ás historias que el conta, esta serie de fotos. Foron feitas (polo meu home, que eu son un toxo coa cámara) nunha tarde de paseo na rúa 2 do pobo de Mar del Tuyú. Pero iso é o de menos. Como dí este amigo, as pegadas do amor por Galiza están en todos os pobos, en calquera rúa, diante da ollada distraída que levamos coma levamos as gafas.




Antolladizamente, imaxino a un home dedicado á construcción de casas nesa rexión de pobos de praia que, diante da súa, plantou este horreo coma quen anota o seu nome ao lado do timbre. Imaxinoo hoxe moi maior, se cadra xa non vive ali. Imaxino que marcharía á capital, onde hai mellores médicos e onde os fillos din que se vive mellor, pero el non está tan seguro. Tanto ten, está nun tempo da vida no que poucos atenden ao que pensa ou opina.


Imaxino a xente que pasa pola rúa e que imaxina que o dono de casa ten que ser bastante extravagante para facer unha casilla para o lixo. Imaxino aos outros, aos que saben, aos que entenden de que vai esta "casiña" e imaxinan ao home que plantou un horreo na porta da súa casa coma quen pendura unha bandeira.



A ver se collo entusiasmo e fago máis destas series. Mesmo sendo tan mala coas fotos, o amor pola terra deixase retratar mansamente porque non hai barrio ou rúa no que non se atope.