13 de mai. de 2008

Escolla

- Norma, sabés como se dice Santiago en galego?
- No, ¿cómo se dice?
- Santiño

Santiago ten tres anos, moitos dentes e unha lóxica clara e precoz. Ana é unha amiga da nai e fala galego. Ana chámalle Santiño. Logo, o seu nome en galego é Santiño.


- Ma, sabés como se dice Los Bolechas en galego?
- Cómo?
- Os Bolechas

Santiago entenden que existen moitas linguas. Coñece o castelán e chámalle gastellano. Coñece o galego e -malia vivir na Arxentina- chámalle galego. E tamén coñece o francés e chámalle "como dice Florence".


- Me leés este cuento?
- En gallego o en castellano?
- Mejor este en gastellano y Los Bolechas en galego.

Santiago escolle.

14 comentários:

Ghanito disse...

Parabéns a Santiago e a ti tamén. :-)

paideleo disse...

Santiago promete.
Graciñas polas louvanzas ao que escribín sobre os grilos.

Raposo disse...

Santiago ten sorte por poder aprender dende neno, dunha forma natural, mais dunha lingua.
Apertas para ti e para Santiño.

LM disse...

para os pequenos é uma herdanza fantástica ainda que nom se decatem mas de maiores sempre têm a possibilidade de escolher utilizar uma, a outra, as dúas ou todas as que aprenderem
um outro caso na venezuela: http://carilisve.blogspot.com/

beijinhos

Roi Buligan disse...

feliz dia das Letras Galegas austrais para Santiño

Clara Flor disse...

A Mafalda belgalega explicaballe en lingua francesa hai uns dias a un neno da escola, de nome Mamadou: ti sabes que son aloumiños?. Non traduciu aloumiños, non. Ela navega xa ben en catro linguas, pero a dos sentimentos, a galega.
Para Santiño, aloumiños neste dia especial, perto e lonxe.

Cuspedepita disse...

Santiago ten a sorte de medrar entre dúas culturas, pero sobre todo ten a sorte de que os seus pais se sintan orgullosos de que o faga. En Galicia, todos os nenos terían esa sorte se non fóra por...¿qué? ¿o autoodio, a rixidez mental, a falta de cultura, a cegueira...?

Marinha de Allegue disse...

Eu deixei fai uns días aquí un comentario e levouno o vento, mecachissssssss.

Beijos para ti e para Santi que é un Santinho ben churrusqueiro.
:)

Veloso disse...

Que fermoso ten que ser ver medrar a un neno libre e feliz. Bicos a Santiño políglota. E moitas grazas á súa mamá por emocionarnos sempre. Unha aperta.

Suso Lista disse...

Tenro e con futuro, un futuro multilingue. Bicos

Chousa da Alcandra disse...

E nesa capacidade para poder elexir, Santiño medrará (en centímetros e máis en intelixencia).

Ra disse...

Ay, qué tierno!

Un abrazo, Sra.Mía.

TXARI disse...

muito futuro e semente pra o nosso idioma alén do atlántico...noraboa!

Anônimo disse...

Moitos pasarono mal para que Santigago escollese. Que gusto da. Eu agora tamén podo escoller. E eso tamén vai por quén me critica cando me prefiro expresarme en gastellano Emocionoume moito este post teu. (E mailo Santiño).